Gerrit Wakker had als winkelier, ondernemer en fotograaf een eigenzinnige manier van werken. Hiermee drukte hij zijn eigen stempel op de overgeleverde collectie foto's.
In de collectie komen ook foto's van zijn oudere broer Hendrik Wakker voor. Hendrik begon op jonge leeftijd met fotograferen.

Hoewel het broers van elkaar waren fotografeerden ze allebei op een andere manier. Hendrik had meer oog voor compositie, maar het ontwikkelen van de negatieven was iets wat niet altijd van constante kwaliteit was. Het zal nooit zijn bedoeling zijn geweest om ze lang te bewaren want ze zijn hard en enigszins gehaast gespoeld. Uiteraard waren de materialen in die dagen om mee te fotograferen, ontwikkelen en te bewaren beperkt.

Zijn jongere broer Gerrit daarentegen had meer oog voor het fotograferen voor groter publiek, de massa. Hij fotografeerde om ansichtkaarten te maken, het mooie Urk en haar klederdracht.

Een andere lucratieve bron van inkomsten vormt het portretteren van  toeristen in Urker klederdracht, op straat of in zijn studio. Als service stuurt Wakker de ontwikkelde foto's per post na.

Weer of geen weer, toeristen kunnen bij Gerrit van Sijtje terecht voor reportages. In zijn studio gebruikt Gerrit verschillende geschilderde achtergronden, van een vergezicht van de Urker vuurtoren tot een oud-Urker huisje. Attributen als echte bolders, hekjes en netten kleden het geheel aan.

Gerrit van Sijtje beheert zijn collectie de rest van zijn leven zorgvuldig. De negatieven stopt hij in kleine envelopjes die hij in doosjes opbergt. Hij zit er als het ware bovenop en niemand mag er van Gerrit aan komen.

Wakker weet zelf precies wie op elke foto staat. Voor hem is het daarom ook niet van belang om namen te vermelden.  Later voorziet een onbekend persoon de envelopjes van een korte beschrijving.